Is het conflict in het Midden-Oosten niet te complex voor een theatervoorstelling?

E: “Juist niet, omdat we het uit de doeken doen aan de hand van onze vriendschap, onze families, verhalen en moederlanden. We horen vaak na afloop dat mensen eindelijk snappen waarom dat conflict zo diep zit, zo gewelddadig uitpakt en zo onoplosbaar lijkt. George is een gevluchte Arabier uit Syrië, die de oorlog daar vanuit hier nu met afstand én betrokkenheid volgt. Ik ben een Jood met een oma met een beladen geschiedenis en veel familie met oorlogstrauma’s in Israël. Tussen onze families en moederlanden gaapt een kloof. Maar wij zijn toneelspelers, collega’s, vrienden. Bovendien: allebei besneden. We spelen een listig spel met deze broederband versus die kloof. ” G: “We botsen met een knipoog. We maken ook veel grappen over wederzijdse vooroordelen, verwijten en vijandsbeelden. Zelfspot is onze kracht. We hebben er lol in om de lichte kant te zoeken. Als een Arabier en een Jood op het podium in één broek passen, moeten onze moederlanden op het wereldtoneel iets vergelijkbaars kunnen, toch?”  

 

In deel I komen jullie achtergrond en ontmoeting aan bod. Wat staat centraal in deel II?

G: “Twee verschillende pogingen tot handelen. Ik wil direct actie ondernemen, fysiek handelen. Mijn zus zit in Aleppo, haar huis wordt gebombardeerd, zij is in acuut gevaar. Dat vraagt om actie, nu. Geen woorden maar daden.” E: “Ik reageer diplomatieker, ik kies de weg van het geduld en denk aan de lange termijn. Ik wil een zaadje planten en hoop op een domino-effect.

 

Betrekken jullie de actualiteit rond aanslagen en bombardementen in de voorstelling?

E: “De actualiteit dringt zich vanzelf op. Die zit al in de hoofden van de toeschouwers. We hoeven daar niet letterlijk iets over te zeggen.” G: “Misschien doen we het wel, maar niet nadrukkelijk. Grapjes worden toch al snel beladen, door wat er om ons heen gebeurt en dagelijks de kranten vult.”  

 

Spelen jullie toneel of maken jullie cabaret?

G: “Wij spelen een mengelmoes van stijlen: toneel, stand up, cabaret, vertelling en publieksparticipatie. We noemen het een conflictkomedie. De thematiek lijkt zwaar maar de vorm is licht. We spelen gul, met een warm hart.“ E: “Wij brengen een groot onderwerp terug tot iets persoonlijks waartoe mensen zich kunnen verhouden. We zouden een avond kunnen vullen met zielige verhalen, over geëxecuteerde ooms en zussen onder vuur, over geweld, haat en extremisme. Maar dan sla je mensen murw. Wij verpakken het ludiek en innemend. Na afloop willen mensen ons vaak even vastpakken. Dat mag, we laten ons graag aanraken.” 

 

Ga terug 

In gesprek met George en Eran vervolg

9/12
Klik op het menu voor inhoud en andere functies.

Gebruik de pijlen aan de zijkant om door het magazine te bladeren.
Loading ...